Lief en Leed in tijden van corona

Dit waargebeurde verhaal speelde zich zowat een jaar geleden af toen de eerste lockdown door de regering net was afgekondigd. De straten waren verlaten en de supermarkten werden overspoeld met hamsterende mensen op zoek naar wc-papier en pasta.

Op onze e-mail was op donderdag een bericht binnengekomen dat er vrijdagmorgen een pakketje zou worden afgegeven met daarin vlees van een zogenaamde crowdbutcher. We hadden dat enige weken voordien besteld en het kwam in deze bange tijden goed uit nu de gang naar een winkel een echte expeditie dreigde we worden. Zoals dat tegenwoordig gaat krijg je vooraf een mailtje met de aankondiging van afleveringstijd, in dit geval was dat tussen half elf en half twaalf. We waren nog druk met andere bezigheden, maar om twaalf uur ging ik even kijken of er soms een mailtje was aangekomen met een bericht over het vleespakket. En jawel, die mail was er. De boodschap was dat het pakket op tijd ter plaatse was bezorgd en ging gepaard met de onafscheidelijke waarderingsenquête. Het pakket was echter nog niet bezorgd. Dat was voor mij aanleiding om toch maar eens contact op te nemen met de leverancier van het pakket.

Ik had net de telefoon in mijn hand toen de deurbel ging. Dus snel naar de deur, het pakket zou dus toch worden bezorgd, maar slechts iets later dan aangekondigd. Ik opende de voordeur en daar stond een meneer met een doos met de vraag of wij soms de familie B. waren die op dit adres zou wonen. Hij was van de voedselbank en vond het, na inkijk in onze woning, eigenlijk toch ook wel vreemd dat het pakket voor ons bestemd zou zijn. De meeste klanten waren vluchtelingen, zo vertelde hij. De naam B. was ons in onze straat niet bekend, dus de man vertrok weer.

Dus toch maar eens gebeld naar de leverancier. Die vertelde mij dat de pakketten aan een bezorgdienst waren aangeleverd. Voor vragen over de bezorging moest ik daarom dat bedrijf maar eens bellen. Zo gezegd, zo gedaan.

Ik kreeg een lieve juffrouw van de bezorgingsdienst uit Zoetermeer aan de lijn die, na telefonisch overleg met de bewuste chauffeur, had begrepen dat het pakket op tijd, en op het juiste straat en nummer in onze gemeente, was afgeleverd. Nu bestaat onze gemeente uit vier kerkdorpen, dus je begrijpt het al, er zijn meerdere Kerkstraten, Schoolstraten, Eikenlanen en Beukenlanen in onze gemeente. Zij vroeg me of de chauffeur, die inmiddels in een heel ander deel van de provincie was aangeland, het pakketje weer moest gaan terughalen om het alsnog bij ons af te leveren. Daarop was mijn, uiteraard vriendelijke, antwoord dat ik het dan beter zelf even kon ophalen.

Aangekomen op het adres zag ik dat hier de bewuste familie B. woonde, dus van het voedselpakket wat bij mij was aangeboden. Ik belde aan maar er bleek niemand thuis te zijn. Dus maar even aangebeld bij de buren. Daar werd opengedaan door een vrouw. Ik vertelde mijn verhaal maar daarna kwam haar antwoord: “ïk niet verstaan, Polish”. Het zoontje van ongeveer 7 jaar werd erbij gehaald en moest als tolk optreden. Ook dat liep niet al te gemakkelijk, maar uiteindelijk kwam de boodschap min of meer aan. Ik noteerde mijn adres en telefoonnummer en vroeg hen de buren te laten terugbellen wanneer zij weer thuis waren. Daarna weer huiswaarts en de vervoersdienst nog maar eens gebeld. Ik beloofde later in de middag nog eens te gaan kijken bij de familie B.

Een paar uur later ben ik nogmaals langsgegaan en toen werd de deurbel wél beantwoord. Een man deed open en ik vertelde hem van mijn vleespakket dat waarschijnlijk bij hem was aangekomen. Dat was inderdaad het geval, zo meldde hij me. Ze waren die morgen op de hoogte gesteld dat de voedselbank rond elf uur langs zou komen en waren blij verrast dat het deze keer echt wat meer was dan de gebruikelijk doos met koek, sinaasappelen en rijst. Jammer was alleen dat ze geen grote vrieskast hadden. Maar geen nood, de dochter en de zus met haar man werden uitgenodigd voor een rijke lunch en mochten nadien in de buit delen. Zus en dochter gingen huiswaarts met een goed gevulde buik en tas.

Een uurtje later, zo vertelde hij, ging de voordeurbel en de voedselbank kwam warempel nóg een pakket brengen, nu echter slechts gevuld met sinaasappelen en pasta. Toen wisten ze dat er iets niet in de haak was, maar ja... wat nu?? Ik heb het daar maar bij gelaten en ze voor de volgende weken smakelijk eten gewenst.

Thuisgekomen heb ik de vervoerder gebeld met het hele verhaal. De mevrouw beloofde me contact op te nemen met de leverancier. Die belde me kort daarna terug. Ze hadden het wonderlijke verhaal begrepen en vonden het heel jammer voor mij. We moesten beide toegeven dat het pakket in ieder geval goed besteed was. De schade kon bij de verzekering verhaald worden en wij konden gratis een nieuw pakket bestellen maar moesten dan nog wel 4 weken op een nieuwe levering wachten.