Jan van de Louw en Chris Dielissen (beiden hebben Parkinson) willen onder begeleiding van Hans michielsen ( als psycholoog verbonden aan PMA Kaatsheuvel / Loon op Zand) het onderwerp ‘Initiatief nemen’ aan de orde stellen. Ze stellen zich daarvoor kwetsbaar op, immers besproken wordt wat hen bezig houdt en vooral ook wat beperkt hen in de dagelijkse gang van zaken. Het wordt voor beide mannen toch wel steeds moeilijker om steeds weer opnieuw te beginnen, steeds weer opnieuw initiatief te nemen / te tonen. Natuurlijk bij beide verschillend en in verschillende mate.

Het is ondoenlijk alle nuances van het gesprek weer te geven, daarom enkele uitspraken:

• Weinig mensen beseffen wat en hoe, begrip is er zeker niet altijd.
• Ik blijf niet zoals ik ben, en maak me daar ongerust over.
• Ik neem geen initiatief; het is geen kwestie van niet willen, maar het lukt me niet zonder ’n stok achter de deur.
• Mijn partner stuurt me meestal aan; ze is meestal het aanspreekpunt.
• Het valt voor m’n partner niet mee, haar steun en toeverlaat valt weg.
• Communicatie blijft erg belangrijk, niet alles is op te lossen.
• Groot verschil tussen mannen en vrouwen wat betreft denken en doen, vooral met betrekking tot relaties.
• Het kan nuttig zijn om ‘n 3de erbij te betrekken als ‘intermediair’, b.v. Parkinsonverpleegkundige.

Opvallend was dat het gesprek soepel verliep; ieder die dat wilde kwam, door de manier van aansturing van Hans, goed en ruim aan bod Voor de parkinsonpatiënt is de moeite met het nemen van initiatief ’n grote herkenning, in tegenstelling met de partner, waarbij die herkenning veel minder groot is. De beleving bij de andere mensen is dus minder heftig dan verondersteld. Zowel Jan, Chris, maar natuurlijk zeker ook Hans zijn we dank verschuldigd voor deze leerzame, inspirerende middag.